Szanowni Panie Prezydencie, Panie Premierze, Marszałkowie Sejmu i Senatu, Przewodniczący Klubów Parlamentarnych Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego,
Wyrażam mój stanowczy sprzeciw względem planów ratyfikowania Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (CAHVIO).
Z przemocą wobec kobiet należy walczyć, jednak Konwencja, ze względu na swój ideologiczny charakter, nie poprawi sytuacji kobiet w naszym kraju.
Konwencja jest nie do zaakceptowania, ponieważ opiera się na założeniach, które wcielono już dawno w życie w krajach skandynawskich, w których, według badań Agencji Praw Podstawowych UE, przemoc wobec kobiet jest najwyższa w UE i blisko 3 razy częstsza niż w Polsce (Dania – 52%, Finlandia – 47%, Szwecja – 46%; średnia UE to 33% w Polsce 19%). W Polsce za to zgłasza się na policję 2-3 razy częściej przypadkiprzemocy niż w krajach skandynawskich.
Badania Agencji Praw Podstawowych UE pokazują w sposób niezbity, że obecne polskie rozwiązania w zakresie walki z przemocą są najlepsze w całej UE. Jednocześnie, ideologiczny sposób pojmowania przemocy względem kobiet jako zjawiska uwarunkowanego przez płeć społeczno-kulturową, który forsuje Konwencja CAHVIO, prowadzić będzie do wzrostu przemocy względem kobiet, który obserwujemy w krajach skandynawskich.
Polska jest krajem o najniższym współczynniku przemocy wobec kobiet w UE i jednocześnie należy do tych krajów, w których kobiety najczęściej zgłaszają przypadki przemocy na policję.
Co więcej, doświadczenia z funkcjonowania mechanizmu monitorującego wdrażanie i wykonywanie innych konwencji międzynarodowych zajmujących się tą samą problematyką wyraźnie wskazują, że organy monitorujące wykraczają znacznie poza zakres uprawnień przyznanych im przez przepisy umów międzynarodowych. Analiza funkcjonowania bliźniaczej ideowo z Konwencją CAHVIO, amerykańskiej Konwencji z Belém do Pará prowadzi do wniosku, że mająca działać na mocy Konwencji CAHVIO grupa GREVIO wywierać będzie prawdopodobnie presję w kierunku legalizacji i upowszechnienia aborcji w Polsce.
Artykuł 2 ust. 1 Konwencji wprowadza dyskryminację ze względu na płeć i jest sprzeczny z art. 32 ust. 1 i art. 33 Konstytucji RP. Jednocześnie art. 4 Konwencji zabrania uznawania aktów dyskryminowania mężczyzn za dyskryminację.
Art. 3 Konwencji narzuca ideologiczny pogląd, jakoby przemoc względem kobiet wynikała stąd, że podejmują one role, zachowania, działania lub posługują się atrybutami, które dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla kobiety. Jest to stanowisko ideologiczne, którego Rzeczpospolita, nie może przyjmować ze względu na zasadę bezstronności światopoglądowej deklarowanej w art. 25 Konstytucji RP.
Art. 14 ust. 1 Konwencji stwarza możliwość do wykorzystywania systemu oświaty publicznej do indoktrynacji dzieci ideologią gender od najwcześniejszych etapów edukacji. Zobowiązanie stąd płynące może również prowadzić do likwidacji w naszym kraju możliwości kształcenia domowego.
Artykuł 28 Konwencji pozwala adwokatom i radcom prawnym bezkarnie ujawniać poufne informacje, które uzyskali od klientów.
Artykuł 48 Konwencji utrudni lub uniemożliwi korzystanie z postępowania mediacyjnego lub rozjemczego w sporach dotyczących życia rodzinnego.
Wreszcie, Ratyfikacja Konwencji wiązałaby się z ponoszeniem przez Polskę zwiększonych obciążeń finansowych, w sytuacji gdy brak w budżecie środków na leki ratujące życie.
Z powyższych powodów, stanowczo domagam się niedopuszczenia do ratyfikacji Konwencji CAHVIO.