22 października 2020 roku Trybunał Konstytucyjny rozpatrzy wniosek złożony przez grupę posłów o uznanie tzw. aborcji eugenicznej za niezgodną z Konstytucją RP.

Z punktu widzenia prawnego zagadnienie przedstawia się jasno i klarownie: artykuł 38 ustawy zasadniczej mówi o „zapewnieniu każdemu człowiekowi prawnej ochrony życia”, artykuł 30 o „przyrodzonej i niezbywalnej godność człowieka”, która „jest nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych”, zaś artykuł 32 o tym, że „wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne” i „nikt nie może być dyskryminowany”. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego wydany 28 maja 1997 roku w sprawie niezgodności z Konstytucją tzw. przesłanki społecznej do aborcji stwierdza następująco:

„Wartość konstytucyjnie chronionego dobra prawnego jakim jest życie ludzkie, w tym życie rozwijające się w fazie prenatalnej, nie może być różnicowana. Brak jest bowiem dostatecznie precyzyjnych i uzasadnionych kryteriów pozwalających na dokonanie takiego zróżnicowania w zależności od fazy rozwojowej ludzkiego życia. Od momentu powstania życie ludzkie staje się więc wartością chronioną konstytucyjnie. Dotyczy to także fazy prenatalnej”.

Z punktu widzenia nauki równie trudno o jakąkolwiek wątpliwość. Unikalny genom jednoznacznie wskazuje na tożsamość człowieka, niezależnie na jakim etapie rozwoju się znajduje i czy jest nazywany zarodkiem (do 9. tygodnia ciąży), płodem (do momentu urodzenia), noworodkiem (miesiąc po urodzeniu), niemowlęciem (do ukończenia roku), dzieckiem czy osobą dorosłą.

Wszelkie wątpliwości i emocje związane z tematyką aborcji mają charakter ideologiczny i etyczny, ponieważ każde TAK niezbędne dla poszanowania życia i godności jednej osoby czasami domaga się jakiegoś NIE w postaci „nie-do-godności” i wyrzeczeń poniesionych przez innych. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w sytuacji czy to prawnego obowiązku udzielenia pierwszej pomocy, czy ograniczenia różnych swobód w celu troski o czystość wody lub powietrza, czy wreszcie doświadczanych w tym roku ograniczeń i uciążliwości wynikających z troski o zdrowie publiczne.

Każde z tych wyzwań etycznych na swój sposób domaga się od państwa nie tylko służebnego wsparcia oraz systemowej edukacji, ale również jasnego i czytelnego prawa. Jan Paweł II, którego wspomnienie Kościół katolicki będzie przeżywał właśnie 22 października, podkreślał, że „miarą postępu ludzkości nie są zdobycze technologii, ale raczej stopień wrażliwości moralnej osiągnięty przez jej członków”. Podczas tego samego przemówienia 19 października 1986 we Florencji, kolebce i stolicy renesansowego humanizmu, wskazywał również, że „trzeba zapoczątkować nowy humanizm, w którym cenne osiągnięcia czasów współczesnych zostaną zintegrowane z trwałymi wartościami chrześcijańskiej koncepcji człowieka”.

Inspirowani tymi słowami pielęgnujemy głęboką nadzieję, że nasza wspólna Konstytucja już wkrótce okaże się znakiem prawdziwego postępu ludzkości, a Polska wierna wezwaniu Jana Pawła II okaże się kolebką i stolicą postulowanego przez niego „nowego humanizmu”.